Sociale nood en christelijk geloof

In het christelijke denken over de samenleving is de zorg voor elkaar altijd een hoog ideaal geweest. De overheid moest op afstand blijven. Natuurlijk moest zij wel zorgen voor wetgeving om arbeiders tegen hun broodheren te beschermen, maar het verstrekken  van uitkeringen en subsidies diende tot een minimum beperkt te blijven. Daarmee zou de samenleving alleen maar worden verzwakt.

In de beste tradities van het Reveil betoogde Abraham Kuyper het in 1891, op het eerste Christelijk-Sociaal Congres (dit jaar 125 jaar geleden). Paus Leo XIII zei vergelijkbare dingen, en ds. G.H. Kersten legde het principe vast in het beginselprogramma van de SGP. Hun teksten, en die van anderen – zoals ds. O.G. Heldring, mevrouw MacLaine Pont, de ARP-minister A.S. Talma – en bijdragen uit het recente politieke debat, zijn alle in dit boek opgenomen. Kennisneming van deze bronteksten over een belangrijke en actuele maatschappelijke kwestie kan ons helpen bij het vinden en formuleren van een juist standpunt in het debat over de participatiesamenleving.

Dr. Bart Jan Spruyt (1964) is leraar geschiedenis en maatschappijleer aan het Wartburg College te Rotterdam en docent kerkgeschiedenis aan het Hersteld Hervormd Seminarie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam.