Gasten en vreemdelingen

Een dagboek van ds. Kersten…! De dominee die zelf maar niet bekoord kon worden door dagboeken, en die dat niet onder
stoelen of banken stak. De dagboeken die ds. Kersten als hoofdredacteur voor De Saambinder recenseerde, kwamen er meestal bekaaid vanaf. Op 27 maart 1924 deed hij de ontboezeming: ‘’k Heb met dagboeken toch nooit veel opgehad; dan lees ik liever een preek van Comrie’. Nu heeft een woord van ds. Kersten onder ons veel gezag, maar misschien is het geen bezwaar om het één te doen en het ander niet na te laten. Dat we dus de preek van Comrie zo nu en dan terzijde leggen om het dagboek van ds. Kersten ter hand te nemen.
Dit dagboek is namelijk heus wel de moeite waard. De meditaties hebben een Schriftuurlijk-bevindelijke inhoud en zijn pastoraal van toon. Voor iedereen heeft ds. Kersten een boodschap. Treffffend is de hem zo kenmerkende wijze om bekommerde zondaren te onderwijzen: ‘Het kan voor deze zielen soms lange tijd zijn alsof zij de Naam van Jezus nog nooit hoorden noemen. Tóch kunnen zij niet buiten Hem. Ze worden hoe langer hoe meer van alle gronden buiten Hem afgebracht. Het wordt meer en meer een omkomen en een verloren gaan bij hen. Maar het einde der wet is Christus, een iegelijk die gelooft. Hij maakt Zich op Zijn tijd aan hen bekend in al Zijn volheid’ (23 mei).
De Heere gebiede Zijn zegen over dit dagboek.En vergeet trouwens de preek van Comrie niet!