De schrijver van Nebukadnezar
Hoofdpersoon in de roman, die eind vorig jaar bij uitgeverij De Banier verscheen, is Mannu-ki. Deze Babylonische jongen is voorbestemd voor een hoge maatschappelijke positie, maar gooit zijn eigen glazen in als hij in een opwelling zijn driften volgt en het meisje van zijn dromen onteert. Wat volgt, is een leven als slaaf in dienst van zijn schoonvader, waar hij alleen maar ellende, kwelling en wroeging ervaart. Mannu-ki ziet dan ook zijn kans schoon als hij ontdekt dat zijn schoonvader stiekem schatten meeneemt van zijn veldtochten voor koning Nebukadnezar. Die ontsteekt in woede als hij er van hoort en veroordeelt de man tot de doodstraf. Mannu-ki krijgt daardoor zijn vrijheid terug en wordt benoemd tot de belangrijkste schrijver van de koning.
Zijn nieuwe functie brengt Mannu-ki niet alleen aan het hof, waar hij als kroniekschrijver alle gebeurtenissen in het grote Babylonische rijk op schrift stelt, maar ook in Jeruzalem. Samen met Elisama, een Judeeër die bij hem in dienst komt, is hij er getuige van hoe het Beloofde land door zijn eigen ongehoorzaamheid aan God te gronde gaat. De straffen van de Allerhoogste verscheuren Elisama, maar hij weet zich getroost door de beloften die God aan de profeten deed: na de straf zal Hij ook genade schenken. Het verwondert Mannu-ki: hoe kan iemand vreugde vinden in een God die zwakker blijkt dan Bel en alle andere goden van het onoverwinnelijke rijk van Nebukadnezar?
Daarmee is ‘De schrijver van Nebukadnezar’ niet de zoveelste roman waarin een heiden God vindt. Dat gebeurt namelijk niet. Wel maakt de lezer op een meeslepende manier kennis met het Babylonische Rijk in zijn hoogtijdagen, inclusief cultuur, religie en de intriges die zich in het centrum van de macht ontsponnen. Hertoghs schrijft op hoog niveau en slaagt erin een goede balans te vinden tussen historische bronnen en Bijbelse gegevens. Lezers leren de Bijbelse gegevens over de verwoesting van Jeruzalem vanuit een andere invalshoek te zien zonder dat de Bijbelse feiten geweld worden aangedaan. Dat de hoofdpersoon fictief is, doet daar geen afbreuk aan. Door de spannende verhaallijn (spoiler: Mannu-ki’s schoonvader blijkt zijn doodstraf te zijn ontlopen, met alle gewelddadige gevolgen van dien) en de goede karakterontwikkeling van Mannu-ki blijf je lezen.
