De bewoners in de Kruisingastraat ontvangen een uitnodiging voor een buurtbarbecue. Gaan ze wel of gaan ze niet, en met hoeveel personen dan? Elk hoofdstukje geet een inkijkje achter de voordeur van een van de buurtbewoners. In het ene huis kampt iemand met een stressstoornis na een militaire uitzending, in het andere huis spelen slopende familieruzies. Achter de ene voordeur woont een weduwnaar, achter de andere een gezin met een kind met een beperking. De buren leven naast elkaar, maar niet met elkaar en hebben een scheef beeld van het leven van de ander. Kan een buurtbarbecue daar verandering in brengen?
Van Lagen verstaat de kunst om met weinig woorden veel te zeggen. Alle oneven huisnummers van de straat komen in kleine hoofdstukken in het licht te staan. Het worden schilderijtjes vol leed, miscommunicatie en afwijzing. De hoofdpersonen worstelen met hun eigen kruis, groot of nog groter, en de lezer krijgt een glimp te zien van het leven achter die voordeur. Tegelijk is tussen de regels te lezen hoe de buren naar elkaar kijken en welk beeld ze van elkaar hebben. Hoe ver kun je ernaast zitten! Compliment voor deze schrijfster, die met zo weinig woorden zo veel vertelt en tot de laatste bladzij boeit.